Forrest Gump (1994)

Forrest Gump (1994) - Φόρεστ Γκαμπ

 

Κωμωδία | 142' |  

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 13 Οκτ 1994
Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 2/12/2002
Χρώμα: Έγχρωμο
Ήχος: DTS (Digital Theater Sound)
Γλώσσα: Αγγλικά

---

Μια ιδιότυπη δραματική κομεντί, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Winston Groom, η οποία κέρδισε 6 oscar: καλύτερη ταινίας, σκηνοθεσίας, διασκευασμένου σεναρίου, μοντάζ, οπτικών εφέ και α΄ ανδρικού ρόλου για τον Tom Hanks, καθιστώντας τον έτσι το δεύτερο ηθοποιό στην ιστορία του σινεμά, που κέρδισε δύο συνεχόμενες χρονιές (1994, 1995) το βραβείο αυτό. Ο πρώτος ήταν ο Spencer Tracey (1938, 1939).

Η Warner Studios από τη δεκαετία του ’80 ήθελε να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το μυθιστόρημα αυτό, αλλά λόγω του μεγάλου ρίσκου τελικά οπισθοχώρησε κι έτσι το 1987 αγόρασε τα δικαιώματα η Paramount. Η κινηματογραφική προσαρμογή άρχισε 6 χρόνια αργότερα.

Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στα πρωτοποριακά, για την εποχή εκείνη, ειδικά εφέ (σε τηλεοπτικά ντοκουμέντα και φιλμ των δεκαετιών ’60 και ’70 προστέθηκε ψηφιακά η φιγούρα του πρωταγωνιστή), που έδωσαν τη δυνατότητα στον ήρωα, Forrest Gump, να έρθει σε προσωπική επαφή με μερικές από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες της εποχής: τους προέδρους της Αμερικής Kennedy, Johnson, Nixon, τον John Lennon και τον George Wallace. Με τον ίδιο τρόπο απεικονίστηκε, από ένα σημείο της ταινίας και μετά, με κομμένα πόδια ο Dan Taylor (Gary Sinise).

Το φιλμ αυτό δέχθηκε ευνοϊκές κριτικές από το κοινό, αλλά και τους ειδήμονες και σάρωσε το box office σε όποια χώρα κι αν προβλήθηκε. Στάθηκε μάλιστα η αιτία για την άνθιση του κινηματογράφου στην Ελλάδα, αφού μέχρι τότε γνώριζε σταθερή πτώση και οι κινηματογραφικές αίθουσες ήταν περιορισμένες σε αριθμό και έκοβαν λίγα εισιτήρια. Από εκεί και έπειτα αποτολμήθηκαν προσπάθειες δημιουργίας multiplex και ανακαίνισης κάποιων υπαρχόντων αιθουσών με την προσθήκη πιο προηγμένων τεχνολογιών.

Η υπόθεση της ταινίας αφορά την απίθανη ιστορία ενός διανοητικά καθυστερημένου αλλά καλόκαρδου Αμερικανού, του Forrest Gump, ο οποίος κατορθώνει να βγαίνει νικητής μέσα από κάθε δοκιμασία της πατρίδας του. Μικρός σε ηλικία αντιμετωπίζει και κάποια αναπηρία στα πόδια του και αναγκάζεται να φορέσει ειδικές σιδερένιες θήκες, που τον κάνουν να περπατά περίεργα. Το ιδιότυπο αυτό βάδισμά του προσέχει ένας νεαρός και άσημος τότε τραγουδιστής, ο Elvis Priesley, που μένει στην πανσιόν της μητέρας (Sally Field) του Forrest και το υιοθετεί στις εμφανίσεις του στη σκηνή. Αργότερα, ο πρωταγωνιστής κατορθώνει όχι απλά να γιατρευτεί, αλλά να διακριθεί για την ταχύτητά του, χάρη στην οποία κατορθώνει πολλά: γίνεται αστέρι του αμερικανικού ποδοσφαίρου και ήρωας στον πόλεμο του Vietnam. Μέσα από το προσωπικό του ταξίδι συναντά μερικές από τις κυριότερες ιστορικές φιγούρες, χωρίς να καταλαβαίνει τη σημαντικότητά τους.

Η τύχη του τον ακολουθεί συνεχώς, καθότι κατορθώνει να πλουτίσει από την αλιεία γαρίδων και από την επένδυση χρημάτων «σε μία εταιρία με φρούτα», την Apple Computer. Γίνεται άθελά του και ο επινοητής του γνωστού smiley, που αποτέλεσε τη μόδα μιας ολόκληρης εποχής. Η μόνη του ατυχία αποτελεί το γεγονός ότι ποτέ δεν κατορθώνει να έχει ολοκληρωτικά την αγάπη της ζωής του, την Jennie, αφού στο τέλος την χάνει οριστικά.

Παρακολουθούμε λοιπόν, την νεότερη ιστορία της Αμερικής, ιδωμένη με έναν πρωτότυπο τρόπο, ειρωνικό αλλά ταυτόχρονα διαχρονικό και γεμάτο χιούμορ, από έναν αφελή, αλλά αξιαγάπητο ηλίθιο. Οι πολιτικές αναταράξεις, η βία και η εξόντωση, οι εποχιακές τάσεις που χαρακτηρίζουν τις Η.Π.Α. του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα τον αφήνουν αλώβητο, κατορθώνοντας να επιβιώσει και καθιστώντας τον εαυτό του σύμβολο των απλών πραγμάτων, που χαρίζουν την πραγματική ευτυχία στη ζωή, αλλά, που δυστυχώς παραμένουν παραμελημένα.

Μια από τις καλύτερες ερμηνείες του Tom Hanks, που όμως στάθηκε και τυχερός τη χρονιά εκείνη κερδίζοντας το δεύτερο oscar του, αφού δεν είχε να ανταγωνιστεί κάτι πιο αξιόλογο. Γενικά, η τελετή απονομής του 1995 δεν είχε να παρουσιάσει τίποτα το συγκλονιστικό σε επίπεδο ερμηνειών των υποψήφιων.

Εξίσου καλός, που δικαιολογεί και την υποψηφιότητα για το oscar β΄ ανδρικού ρόλου, και ο Gary Sinise ή για χάρη της ταινίας Dan Taylor. Στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας είναι καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, αφού έχασε τα πόδια του στον πόλεμο του Vietnam, και μας πείθει απολύτως, και με τη βοήθεια της τεχνολογίας φυσικά. Είναι ο πικραμένος και προδομένος από τις ίδιες του τις προσδοκίες και τα πιστεύω στρατιωτικός, σε σημείο που θυμίζει επικίνδυνα (σε στυλ παρωδίας ίσως) την παρόμοια περίπτωση του Tom Cruise στο “Born on the 4th of July.” Αν και διέθετε όλα τα προσόντα για μια λαμπρή στρατιωτική καριέρα ή τουλάχιστον για μια επιτυχημένη επαγγελματική πορεία, το ατύχημά του, του ανέτρεψε όλα τα δεδομένα και μάλιστα φτάνει να αναρωτιέται για την αδικία που πιστεύει ότι υφίσταται: ο ίδιος, αν και έξυπνος, είναι ανάπηρος και φτωχός, ενώ ο χαζός φίλος του ό, τι πιάνει γίνεται χρυσάφι. Επαληθεύεται εδώ η λαϊκή δοξασία που υποστηρίζει πως ό, τι δίνει ο Θεός απλόχερα σε υλικά αγαθά, το αφαιρεί από κάπου αλλού. Στο τέλος όμως, συμφιλιώνεται με την κατάστασή του: πώς δε θα μπορούσε άλλωστε, αφού πάνω απ’ όλα το φιλμ είναι αισιόδοξο.

Αξιόλογη και η ερμηνεία της Robin Wright – Penn, της Jennie του Forrest, που εξαιτίας της κακοποίησης που υφίσταται από τον πατέρα της στα παιδικά της χρόνια, ακολουθεί μια αυτοκαταστροφική πορεία και στο ενδιάμεσο δίνει την ευκαιρία στον πρωταγωνιστή να γευτεί, για πρώτη φορά μαζί της, τις χαρές του σαρκικού έρωτα.

Συγκινητική και αξιοσημείωτη η σκηνή με το πούπουλο, η οποία ανοίγει και κλείνει την ταινία, με την όμορφη μουσική επένδυση του Alan Silvestri.

Μια καθόλα συμπαθητική και ευχάριστη ταινία που, αν μη τι άλλο, κατορθώνει να περάσει τα μηνύματά της για το αμερικάνικό όνειρο, αλλά και να το υπονομεύσει ταυτόχρονα, κληροδοτώντας μια από τις πιο διάσημες πλέον ατάκες “ Life is like a box of chocolates; you never know what you ‘re gonna get.” Πόση σοφία ζωής περιέχεται μέσα σε μία μόλις φράση…